Lettre du métropolite de Glyfada, Paul, aux Uniates Grecs
Traduction anglaise :
OODE, Athènes
traduction française : Stmaterne
—————————————-
À L'EXARQUE APOSTOLIQUE DES CATHOLIQUES DE RITE BYZANTIN DE GRÈCE
Voula, le 4 Novembre 2008
Protocole N° 1562
A l'exarque apostolique
Des catholiques de rite byzantin de Grèce
M. Demetrios Salahas
Cher monsieur,
"Réjouissez-vous toujours dans le Seigneur!"
Il y a quelques jours, j'ai été informé du contenu de votre homélie, prononcée lors de votre ordination-intronisation comme évêque des catholiques de Grèce de rite byzantin. C'est à ce sujet que je vous écris les pensées que cela m'inspire, avec tout le franc-parler d'un évêque Orthodoxe de l'Église de Grèce; quelqu'un qui est né à Hermoupolis sur l'île de Syros, et qui a été élevé et a vécu dans son île natale jusqu'à la fin de ses études secondaires dans l'école supérieure renommée de Syros.
Votre homélie, bien longue, a été adressée au troupeau d'une " communauté ecclésiale numériquement faible de fidèles, à Athènes et Yannitsa." Ces fidèles, d'après votre exposé, sont "en pleine communion avec l'église de Rome," bien "qu'appartenant à la tradition byzantine orientale." Et vous continuez, insistant sur "cette double identité ecclésiale qu'ils ont – comme catholiques et orientaux – étant en pleine communion avec le siège apostolique de la vieille Rome et son primat l'évêque de Rome, et en même temps restant loyaux aux traditions patristiques sacrées, aux trésors théologiques et à la Divine Liturgie de l'Orient Chrétien, enrichit cette même Église catholique de Grèce – qui appartient historiquement dans sa presque totalité à la tradition occidentale latine – et cela constitue une expression de "l'héritage commun," la communion et l'unité au sein de l'Église catholique elle-même."
Cet esprit, qui transparaît dans nombre de paragraphes de votre discours, a été un peu plus loin embellit par l'affirmation que "notre vision et notre état d'esprit est unifiant et non pas 'Uniate'," et fut renforcé par votre supplique : "ne me considérez pas comme un Uniate, mais comme un hiérarque unifiant," condamnant de plus "catégoriquement tout acte de prosélytisme, d'où qu'il puisse provenir."
Vu vos affirmations précitées, permettez-moi je vous prie, de vous poser quelques questions – qui surgissent de ma propre expérience de nombreuses années de vie à Syros [1], de même que de ma familiarité avec la manière de coexister entre Orthodoxes et catholiques-romains – des questions qui, bien entendu, expriment mes préoccupations propres et personnelles :
Êtes-vous conscient à quel degré le mode d'opération de votre communauté ecclésiale provoque de la confusion parmi les fidèles de l'Église Orthodoxe, dans les innombrables communautés urbaines de ces 2 cités, et en particulier dans le faubourg athénien très peuplé de Patisia, rue Acharnon, que nombre d'Orthodoxes fréquentent, ignorant le véritable arrière-plan ecclésiologique et théologique qui est tapi derrière une apparence extérieure orthodoxe?
Pourquoi donc votre clergé porte-t-il les vêtements canoniques de la Tradition Orthodoxe, construit des églises dans le style Orthodoxe oriental, accomplit les Offices sacrés selon les Rites de l'Église Orthodoxe Orientale, utilise essentiellement les livres liturgiques publiés par l'organisation "Apostoliki Diakonia" [= diaconie apostolique] de l'Église de Grèce? N'est-ce pas précisément ce qu'est l'uniatisme? N'êtes-vous pas un évêque uniate? Que signifie exactement "hiérarque unifiant"?
Quel est la nécessité pour un Uniate d'être présent dans les dialogues théologiques entre l'Église Orthodoxe et la confession catholique-romaine? Est-ce ainsi que l'union va prospérer? Ne serait-ce pas un geste de bonne volonté de la part du pape de Rome – pour le progrès des dialogues théologiques – que de ne plus nommer un évêque uniate, exarque pour les catholiques de Grèce de rite byzantin? Pourquoi une telle persistance du pape de Rome pour l'uniatisme?
Êtes-vous capable d'estimer ce que représente vraiment ce "petit nombre de membres" de la communauté des catholiques de Grèce de rite byzantin, et de justifier pour quelle raison il y aurait un besoin d'élire et d'instituer un évêque Uniate en Grèce?
Si votre communauté est en effet numériquement petite – même avec les récents groupes de fidèles artificiellement augmentés – pourquoi ne pourraient-ils pas être desservis par les pasteurs du clergé de confession catholique-romaine en Grèce? Pourquoi ces gens ne pourraient-ils pas être administrés par des évêques catholiques-romains, qui sont reliés au vatican de manière évidente et manifeste; dont les vêtements religieux sont de tradition latine – comme ceux qui participent à vos ordinations (comme on le voit dans les photos concernées) – de sorte que votre communauté puisse apprendre à connaître Jésus-Christ de cette manière?
De plus, à chaque fois que je me souviens de l'hospitalisation sans problème de mon inoubliable mère il y a 20 ans, dans l'hôpital Pammakaristos [2], ce souvenir est toujours gâté par la question posée à l'époque par l'aumônier de l'hôpital, d'apparence Orthodoxe (mais catholique-romain de croyance) : "Voulez-vous que je vous apporte la Sainte Communion?" Malgré la préparation théologique de ma mère et son état de conscience, et le fait qu'elle lui donna la réponse appropriée : "Non, merci, j'ai un fils qui est prêtre et il veillera assurément à ce que je reçoive la Communion d'une manière Orthodoxe;" nous nous demandons si vous poursuivez cette même tactique, dans le domaine sensible de la douleur et de la consolation.. En effet, que faites-vous dans les autres hôpitaux?
Je me demande quels étaient le motif et l'objectif cachés du chant d'un "Trisagion" [3] au cours des funérailles à Rome du pape récemment défunt, par du clergé Uniate, tant évêques que prêtres, habillé en Orthodoxe, et selon le Rite Orthodoxe, et en grec?
Tous les faits précités donnent l'impression – à une multitude de personnes intelligentes et prudentes – de comporter des actions de prosélytisme, et de tentative de s'emparer des âmes des Chrétiens Orthodoxes par des moyens sournois.
Notre souhait, c'est que tous ces faits ne soient pas le reflet de la réalité. C'est pourquoi, notre espoir est que vos intentions sincèrement écrites soient vraiment sincères, et ne cachent pas la moindre tromperie, qui offenserait l'Église Une, Sainte, Catholique et Apostolique du Christ.
Avec mes prières dans le Seigneur,
Le moindre d'entre les évêques,
Le métropolite
† PAUL DE GLYFADA [4]
--------------------------------
photos, liens (texte grec, etc) et notes:
http://stmaterne.blogspot.com/2008/11/l ... -paul.html
Deo gratias, nous avons encore quelques vrais bergers!
Grèce-Uniates:Pourquoi jouer à l'Orthodoxe et dire "ami
Modérateur : Auteurs
-
Claude le Liseur
- Messages : 4368
- Inscription : mer. 18 juin 2003 15:13
A tout hasard, en attendant une éventuelle traduction d'après l'original grec, voici le texte original copié d'après le lien indiqué par Jean-Mi:
Πρός
τόν Ἀποστολικόν Ἔξαρχον
τῶν Ἑλληνορρύθμων Καθολικῶν Ἑλλάδος
κ. Δημήτριον Σαλάχαν
Ἀγαπητέ,
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε»!
Πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἐπληροφορήθην τό περιεχόμενον τῆς ὑμετέρας ὁμιλίας, κατά τήν χειροτονίαν - ἐνθρόνισιν ὑμῶν, ὡς Ἐπισκόπου τῶν Ἑλληνορρύθμων Καθολικῶν Ἑλλάδος. Μέ τήν εὐκαιρίαν αὐτήν, Σᾶς γράφω τάς προσωπικάς μου σκέψεις, μέ τήν παρρησίαν ἑνός Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας, γεννηθέντος μάλιστα ἐν Ἑρμουπόλει Σύρου καί ἀνατραφέντος καί ζήσαντος ἐν τῇ γενετείρᾳ νήσῳ, μέχρι τῆς ὁλοκληρώσεως τοῦ κύκλου τῆς δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως ἐν τῷ φημισμένῳ τῆς Σύρου Γυμνασίῳ.
Ἡ ὁμιλία σας ἐκτενής, ἀπευθύνεται πρός τό ποίμνιον «μιᾶς μικρῆς σέ ἀριθμό ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας πιστῶν, στήν Ἀθήνα καί στά Γιαννιτσά». Οἱ πιστοί αὐτοί εὑρίσκονται, κατά τόν λόγον σας, «ἐξ ὁλοκλήρου ἑνωμένοι μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης», ἀλλά «ἀνήκουν στήν ἀνατολική βυζαντινή παράδοση». Καί συνεχίζετε τονίζων, ὅτι «ἡ διπλή αὐτή ἐκκλησιαστική τους ταυτότητα, ὡς Καθολικῶν καί Ἀνατολικῶν, ἐν πλήρει κοινωνία μέ τήν Ἀποστολική Ἕδρα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης καί τόν προκαθήμενό της, τόν Ἐπίσκοπο Ρώμης, καί συγχρόνως πιστοί στίς ἱερές πατερικές παραδόσεις, τόν θεολογικό πλοῦτο καί τή θεία Λατρεία τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς, ἐμπλουτίζει αὐτήν τήν ἴδια τήν Καθολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, -ἡ ὁποία σχεδόν στό σύνολό της ἀνήκει ἱστορικά στή δυτική λατινική παράδοση-, καί ἐκφράζει τήν ‘συγκληρονομία’, τήν κοινωνία καί ἑνότητα στούς κόλπους τῆς ἴδιας τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας».
Τό πνεῦμα αὐτό, διαχεόμενον εἰς πολλάς ἀκόμη παραγράφους τῆς ὁμιλίας σας, διανθίζεται ἀπό τήν θέσιν, ὅτι «ἑνωτικό εἶναι τό ὅραμα καί τό φρόνημά μας, καί ὄχι ‘οὐνιτικό’», καί συνοδεύεται ἀπό τήν παράκλησίν σας «μή μέ θεωρεῖτε ‘οὐνίτη’, ἀλλά ἑνωτικό ἱεράρχη», καταδικάζοντες προσέτι, «κατηγορηματικά κάθε ἐνέργεια προσηλυτισμοῦ ἀπό ὁπουδήποτε καί ἄν προέρχεται».
Ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἀνωτέρω θέσεών σας, ἐπιτρέψατέ μου νά σᾶς ὑποβάλλω μερικάς ἐρωτήσεις, πηγαζούσας ὑπό τῶν ἡμετέρων βιωμάτων ἐκ τῆς μακρᾶς βιωτῆς μου ἐν Σύρῳ καί τῆς γνώσεως τοῦ τρόπου συνυπάρξεως Ὀρθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικῶν, ἐκφραζούσας προσωπικάς, βεβαίως, ἀνησυχίας:
Κατά πόσον ὁ τρόπος λειτουργίας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς σας Κοινότητος, προκαλεῖ σύγχυσιν μεταξύ τῶν πιστῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τάς πολυπληθεῖς ἀστικάς κοινωνίας τῶν δύο πόλεων καί ἰδιαιτέρως εἰς τήν πυκνοκατῳκημένην περιοχήν τῶν Πατησίων, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ὅπου πλεῖστοι Ὀρθόδοξοι προσέρχονται, μή γνωρίζοντες τό ὑποκρυπτόμενον κάτωθεν τῆς Ὀρθοδόξου ὄψεως, πραγματικόν Ἐκκλησιολογικόν καί Θεολογικόν ὑπόβαθρον;
Διατί πρέπει νά ἐνδύησθε ἄμφια τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, νά ἀνεγείρητε Ναούς Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, νά τελῆτε τάς Ἱεράς ἀκολουθίας κατά τό Τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, νά χρησιμοποιῆτε κυρίως Λειτουργικά Βιβλία ἐκδόσεων τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Αὐτό δέν εἶναι, ἡ Οὐνία; Ἐσεῖς δέν εἶσθε, ἕνας Ἐπίσκοπος Οὐνίτης; Τί σημαίνει «Ἑνωτικός Ἱεράρχης»;
Ποία ἡ ἀναγκαιότης, νά παρίσταται Οὐνίτης εἰς τούς Θεολογικούς Διαλόγους, μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ὁμολογίας; Οὕτω θά εὐδοκιμήσῃ ἡ Ἑνότης; Μήπως θά ἦτο μία ἐνδειξις καλῆς θελήσεως ἐκ μέρους τοῦ Πάπα, διά τήν πρόοδον τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, νά μή ὁρίζῃ πλέον Ἐπίσκοπον Οὐνίτην - Ἀποστολικόν Ἔξαρχον τῶν Ἐλληνορρύθμων Καθολικῶν τῆς Ἑλλάδος; Διατί αὕτη ἡ ἐμμονή τοῦ Πάπα, διά τήν Οὐνίαν;
Δύνασθε νά ὑπολογίσητε τόν μικρόν ἀριθμόν τῶν μελῶν τῆς Κοινότητος τῶν Ἑλληνορρύθμων Καθολικῶν τῆς Ἑλλάδος, καί νά δικαιολογήσητε διά ποῖον λόγον, εἶναι ἀπαραίτητον νά ἐπιλέγηται καί νά ἐγκαθίσταται Οὐνίτης Ἐπίσκοπος εἰς τήν Ἑλλάδα;
Ἐφ’ ὅσον ἡ Κοινότητά σας εἶναι ὀλιγάριθμος, ἔστω καί μέ τάς ἐσχάτως προσαυξηθείσας τεχνηέντως ὁμάδας πιστῶν, διατί δέν δύνανται οὖτοι νά ἐξυπηρετηθοῦν ποιμαντικῶς ὑπό τῶν κληρικῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ὁμολογίας τῆς Ἑλλάδος; Διατί δέν εἶναι δυνατόν νά διαποιμανθοῦν οὗτοι, ὑπό Ἐπισκόπων Ρωμαιοκαθολικῶν, τῶν συνδεδεμένων ἐμφανῶς καί πασιδήλως μέ τό Βατικανόν, ἱεροφορούντων κατά τήν λατινικήν παράδοσιν, ὡς οἱ παραστάντες εἰς τήν χειροτονίαν ὑμῶν (καθώς ἐμφαίνεται καί εἰς τάς σχετικάς φωτογραφίας) καί τοιουτοτρόπως, νά γνωρίσουν τά μέλη τῆς Κοινότητός Σας, τόν Ἰησοῦν Χριστόν;
Ἐνθυμούμενος ἀκόμη τήν πρό εἰκοσαετίας ἄριστον νοσηλείαν τῆς ἀειμνήστου μητρός μου εἰς τό Νοσοκομεῖον «Παμμακάριστος», σπιλώνει τήν εἰκόνα τῆς μνήμης μου, ἡ ἐρώτησις τοῦ ὀρθοδόξου κατά τήν ἐμφάνισιν, ἀλλά λατίνου κατά τό δόγμα, ἱερέως τοῦ Νοσοκομείου «μήπως θέλετε νά σᾶς κοινωνήσω;». Παρά τό γεγονός, ὅτι τότε, ἡ θεολογική κατάρτισις καί ἐγρήγορσις τῆς μητρός μου, τοῦ ἔδωκεν τήν ἀπάντησιν «ὄχι, εὐχαριστῶ, ἔχω υἱόν κληρικόν καί ὁ ἴδιος θά μεριμνήσῃ νά κοινωνήσω ὀρθοδόξως», ἐρωτῶμεν ἐάν συνεχίζηται, ἡ ἰδία τακτική εἰς τόν εὐαίσθητον χῶρον τοῦ πόνου καί τῆς παρηγορίας; Εἰς ἕτερα Νοσοκομεῖα, τί πράττετε;
Ποῖον ἆρά γε, ἦτο τό κίνητρον καί ὁ στόχος τῆς τελέσεως, κατά τό Ὀρθόδοξον Τυπικόν καί εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, «Τρισαγίου» ὑπό τῶν ἱεροφορούντων ὀρθόδοξον περιβολήν, Οὐνιτῶν κληρικῶν, Ἐπισκόπων καί πρεσβυτέρων, κατά τήν κηδείαν εἰς τήν Ρώμην, τοῦ τελευταίου ἀποθανόντος Πάπα;
Τά ἀνωτέρω δεδομένα, δημιουργοῦν τήν ἐντύπωσιν, εἰς πλῆθος νοημόνων καί ἐχεφρόνων ἀνθρώπων, ὅτι ἀποτελοῦν κινήσεις προσηλυτισμοῦ, καί ἐπιδιώξεως ὑφαρπαγῆς, διά δολίων μέσων, τῶν ψυχῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Ἡμεῖς εὐχόμεθα νά μή ἀνταποκρίνωνται εἰς τήν πραγματικότητα τά προαναγραφέντα. Διό καί ἐλπίζομεν, αἱ ἀναγραφόμεναι εἰλικρινεῖς προθέσεις σας, νά εἶναι ὄντως εἰλικρινεῖς καί νά μή ὑποκρύπτουν οἱονδήποτε δόλον, προσβάλλουσαι καθ’ οἱονδήποτε τρόπον τήν τοῦ Χριστοῦ, «Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».
Μετ’ εὐχῶν ἐν Κυρίῳ,
Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
Πρός
τόν Ἀποστολικόν Ἔξαρχον
τῶν Ἑλληνορρύθμων Καθολικῶν Ἑλλάδος
κ. Δημήτριον Σαλάχαν
Ἀγαπητέ,
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε»!
Πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἐπληροφορήθην τό περιεχόμενον τῆς ὑμετέρας ὁμιλίας, κατά τήν χειροτονίαν - ἐνθρόνισιν ὑμῶν, ὡς Ἐπισκόπου τῶν Ἑλληνορρύθμων Καθολικῶν Ἑλλάδος. Μέ τήν εὐκαιρίαν αὐτήν, Σᾶς γράφω τάς προσωπικάς μου σκέψεις, μέ τήν παρρησίαν ἑνός Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας, γεννηθέντος μάλιστα ἐν Ἑρμουπόλει Σύρου καί ἀνατραφέντος καί ζήσαντος ἐν τῇ γενετείρᾳ νήσῳ, μέχρι τῆς ὁλοκληρώσεως τοῦ κύκλου τῆς δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως ἐν τῷ φημισμένῳ τῆς Σύρου Γυμνασίῳ.
Ἡ ὁμιλία σας ἐκτενής, ἀπευθύνεται πρός τό ποίμνιον «μιᾶς μικρῆς σέ ἀριθμό ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας πιστῶν, στήν Ἀθήνα καί στά Γιαννιτσά». Οἱ πιστοί αὐτοί εὑρίσκονται, κατά τόν λόγον σας, «ἐξ ὁλοκλήρου ἑνωμένοι μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης», ἀλλά «ἀνήκουν στήν ἀνατολική βυζαντινή παράδοση». Καί συνεχίζετε τονίζων, ὅτι «ἡ διπλή αὐτή ἐκκλησιαστική τους ταυτότητα, ὡς Καθολικῶν καί Ἀνατολικῶν, ἐν πλήρει κοινωνία μέ τήν Ἀποστολική Ἕδρα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης καί τόν προκαθήμενό της, τόν Ἐπίσκοπο Ρώμης, καί συγχρόνως πιστοί στίς ἱερές πατερικές παραδόσεις, τόν θεολογικό πλοῦτο καί τή θεία Λατρεία τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς, ἐμπλουτίζει αὐτήν τήν ἴδια τήν Καθολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, -ἡ ὁποία σχεδόν στό σύνολό της ἀνήκει ἱστορικά στή δυτική λατινική παράδοση-, καί ἐκφράζει τήν ‘συγκληρονομία’, τήν κοινωνία καί ἑνότητα στούς κόλπους τῆς ἴδιας τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας».
Τό πνεῦμα αὐτό, διαχεόμενον εἰς πολλάς ἀκόμη παραγράφους τῆς ὁμιλίας σας, διανθίζεται ἀπό τήν θέσιν, ὅτι «ἑνωτικό εἶναι τό ὅραμα καί τό φρόνημά μας, καί ὄχι ‘οὐνιτικό’», καί συνοδεύεται ἀπό τήν παράκλησίν σας «μή μέ θεωρεῖτε ‘οὐνίτη’, ἀλλά ἑνωτικό ἱεράρχη», καταδικάζοντες προσέτι, «κατηγορηματικά κάθε ἐνέργεια προσηλυτισμοῦ ἀπό ὁπουδήποτε καί ἄν προέρχεται».
Ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἀνωτέρω θέσεών σας, ἐπιτρέψατέ μου νά σᾶς ὑποβάλλω μερικάς ἐρωτήσεις, πηγαζούσας ὑπό τῶν ἡμετέρων βιωμάτων ἐκ τῆς μακρᾶς βιωτῆς μου ἐν Σύρῳ καί τῆς γνώσεως τοῦ τρόπου συνυπάρξεως Ὀρθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικῶν, ἐκφραζούσας προσωπικάς, βεβαίως, ἀνησυχίας:
Κατά πόσον ὁ τρόπος λειτουργίας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς σας Κοινότητος, προκαλεῖ σύγχυσιν μεταξύ τῶν πιστῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τάς πολυπληθεῖς ἀστικάς κοινωνίας τῶν δύο πόλεων καί ἰδιαιτέρως εἰς τήν πυκνοκατῳκημένην περιοχήν τῶν Πατησίων, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ὅπου πλεῖστοι Ὀρθόδοξοι προσέρχονται, μή γνωρίζοντες τό ὑποκρυπτόμενον κάτωθεν τῆς Ὀρθοδόξου ὄψεως, πραγματικόν Ἐκκλησιολογικόν καί Θεολογικόν ὑπόβαθρον;
Διατί πρέπει νά ἐνδύησθε ἄμφια τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, νά ἀνεγείρητε Ναούς Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, νά τελῆτε τάς Ἱεράς ἀκολουθίας κατά τό Τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, νά χρησιμοποιῆτε κυρίως Λειτουργικά Βιβλία ἐκδόσεων τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Αὐτό δέν εἶναι, ἡ Οὐνία; Ἐσεῖς δέν εἶσθε, ἕνας Ἐπίσκοπος Οὐνίτης; Τί σημαίνει «Ἑνωτικός Ἱεράρχης»;
Ποία ἡ ἀναγκαιότης, νά παρίσταται Οὐνίτης εἰς τούς Θεολογικούς Διαλόγους, μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ὁμολογίας; Οὕτω θά εὐδοκιμήσῃ ἡ Ἑνότης; Μήπως θά ἦτο μία ἐνδειξις καλῆς θελήσεως ἐκ μέρους τοῦ Πάπα, διά τήν πρόοδον τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, νά μή ὁρίζῃ πλέον Ἐπίσκοπον Οὐνίτην - Ἀποστολικόν Ἔξαρχον τῶν Ἐλληνορρύθμων Καθολικῶν τῆς Ἑλλάδος; Διατί αὕτη ἡ ἐμμονή τοῦ Πάπα, διά τήν Οὐνίαν;
Δύνασθε νά ὑπολογίσητε τόν μικρόν ἀριθμόν τῶν μελῶν τῆς Κοινότητος τῶν Ἑλληνορρύθμων Καθολικῶν τῆς Ἑλλάδος, καί νά δικαιολογήσητε διά ποῖον λόγον, εἶναι ἀπαραίτητον νά ἐπιλέγηται καί νά ἐγκαθίσταται Οὐνίτης Ἐπίσκοπος εἰς τήν Ἑλλάδα;
Ἐφ’ ὅσον ἡ Κοινότητά σας εἶναι ὀλιγάριθμος, ἔστω καί μέ τάς ἐσχάτως προσαυξηθείσας τεχνηέντως ὁμάδας πιστῶν, διατί δέν δύνανται οὖτοι νά ἐξυπηρετηθοῦν ποιμαντικῶς ὑπό τῶν κληρικῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ὁμολογίας τῆς Ἑλλάδος; Διατί δέν εἶναι δυνατόν νά διαποιμανθοῦν οὗτοι, ὑπό Ἐπισκόπων Ρωμαιοκαθολικῶν, τῶν συνδεδεμένων ἐμφανῶς καί πασιδήλως μέ τό Βατικανόν, ἱεροφορούντων κατά τήν λατινικήν παράδοσιν, ὡς οἱ παραστάντες εἰς τήν χειροτονίαν ὑμῶν (καθώς ἐμφαίνεται καί εἰς τάς σχετικάς φωτογραφίας) καί τοιουτοτρόπως, νά γνωρίσουν τά μέλη τῆς Κοινότητός Σας, τόν Ἰησοῦν Χριστόν;
Ἐνθυμούμενος ἀκόμη τήν πρό εἰκοσαετίας ἄριστον νοσηλείαν τῆς ἀειμνήστου μητρός μου εἰς τό Νοσοκομεῖον «Παμμακάριστος», σπιλώνει τήν εἰκόνα τῆς μνήμης μου, ἡ ἐρώτησις τοῦ ὀρθοδόξου κατά τήν ἐμφάνισιν, ἀλλά λατίνου κατά τό δόγμα, ἱερέως τοῦ Νοσοκομείου «μήπως θέλετε νά σᾶς κοινωνήσω;». Παρά τό γεγονός, ὅτι τότε, ἡ θεολογική κατάρτισις καί ἐγρήγορσις τῆς μητρός μου, τοῦ ἔδωκεν τήν ἀπάντησιν «ὄχι, εὐχαριστῶ, ἔχω υἱόν κληρικόν καί ὁ ἴδιος θά μεριμνήσῃ νά κοινωνήσω ὀρθοδόξως», ἐρωτῶμεν ἐάν συνεχίζηται, ἡ ἰδία τακτική εἰς τόν εὐαίσθητον χῶρον τοῦ πόνου καί τῆς παρηγορίας; Εἰς ἕτερα Νοσοκομεῖα, τί πράττετε;
Ποῖον ἆρά γε, ἦτο τό κίνητρον καί ὁ στόχος τῆς τελέσεως, κατά τό Ὀρθόδοξον Τυπικόν καί εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, «Τρισαγίου» ὑπό τῶν ἱεροφορούντων ὀρθόδοξον περιβολήν, Οὐνιτῶν κληρικῶν, Ἐπισκόπων καί πρεσβυτέρων, κατά τήν κηδείαν εἰς τήν Ρώμην, τοῦ τελευταίου ἀποθανόντος Πάπα;
Τά ἀνωτέρω δεδομένα, δημιουργοῦν τήν ἐντύπωσιν, εἰς πλῆθος νοημόνων καί ἐχεφρόνων ἀνθρώπων, ὅτι ἀποτελοῦν κινήσεις προσηλυτισμοῦ, καί ἐπιδιώξεως ὑφαρπαγῆς, διά δολίων μέσων, τῶν ψυχῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Ἡμεῖς εὐχόμεθα νά μή ἀνταποκρίνωνται εἰς τήν πραγματικότητα τά προαναγραφέντα. Διό καί ἐλπίζομεν, αἱ ἀναγραφόμεναι εἰλικρινεῖς προθέσεις σας, νά εἶναι ὄντως εἰλικρινεῖς καί νά μή ὑποκρύπτουν οἱονδήποτε δόλον, προσβάλλουσαι καθ’ οἱονδήποτε τρόπον τήν τοῦ Χριστοῦ, «Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».
Μετ’ εὐχῶν ἐν Κυρίῳ,
Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
heuu.. mais notre ami Claude Lopez-Ginisty a vérifié ma traduction d'après.. la version en grec :-))lecteur Claude a écrit :A tout hasard, en attendant une éventuelle traduction d'après l'original grec, voici le texte original copié d'après le lien indiqué par Jean-Mi:
bon, un bonus pour la journée :
Orthodox Christian television : A discussion of the heresy of ecumenism
St Markella Greek-Orthodox cathedral
1960 Jones Avenue North Wantagh, NY 11793
(516) 783-5760
This Cathedral was founded in 1954 by a young Athonite monk (later he would become Bishop of Astoria Petros) from Mount Athos Greece as a small community church. As the Greek community grew in Astoria, New York, so did the little church into the Cathedral.
http://www.dailymotion.com/relevance/se ... ox%2Bdocum
j'ai téléchargé les fichiers, car ce qui est bon ne reste pas longtemps en ligne avant d'être effacé, mais toute la fange du monde peut rester polluer ad nauseum sans se voir censurée..